Bot en garnaal uit een duister, donker woud

(AJ de Sitter) – Tegenwoordige Staat van Stad & Lande (1794), pag. 220:

“Finsterwolde heeft den naam van het duistere, donkere woud, het geen hier voormaals was. Om de meerdere vastigheid des gronds bleef het by de overstroomingen des Dullards staan, en zag bezyden zig den noorder en den zuider inham van dien zeekolk tot diep in het land gevormd worden. Maar daardoor ook blootgesteld by ieder storm aan nieuwe aanvallen, was het lang het geringste der Oldamptster dorpen; en slegts eene woonplaats van armoedige vischers, die in het vangen van bot en garneel hunne kost zogten. Thans begint het by de steeds toeneemende verlanding des Dullards te deelen in den voorspoed; ja zal by de eerstkomende indyking eene zeer groote polder kunnen winnen.”

H. Kremer – Beschrijving der provincie Groningen (1818), pag. 111:

“Dit dorp ligt bijna 8 uren van Groningen , en moet oudtijds zeer boschrijk geweest zijn, zoo als deszelfs naam, beteekenende Duister-of Donkerwoud, aanduidt. Het bleef lang, door de gedurige aanvallen van het water des Dollerts, een gering dorp, bewoond door armoedige visschers, die hunnen kost in het vangen van bot en garnaal zochten. Thans is het, door de aangeslijkte en ingedijkte landerijen, een welvarend en groot dorp; en heeft eene sierlijke kerk, met een nieuw orgel. (…)
De Dollert geeft hier het, voorheen, ingeslikte, thans met dubbelen woeker terug. In het jaar 1819 zal hier weder eene indijking geschieden van meer dan 2200 deimten lands. Welke heerlijke aanwinst uit de zee in den tijd van 50 jaren! Menigvuldig is nog de bot en garnaal , welke in den Dollert gevangen, en door het geheele Oldambt en naar Groningen verzonden wordt. Deze vangst wordt op 18000 gulden jaarlijks begroot, en geeft aan een getal van 150 inwoners hun bestaan.”

Commentaar: De onderwijzer van Zuidhorn schreef de voormalige Oldambster drost dus dunnetjes over, inclusief het sprookje van het duistere, donkere woud. Maar Kremer actualiseerde de gegevens ook. In 1794 begon Finsterwolde, door De Sitter gekarakteriseerd als een voormalig vissersdorp, al te delen in de Oldambster poldervoorspoed. Nog veel grotere welvaart voorzag hij bij een eigen indijking. In 1818, ten tijde van Kremer, was het bijna zover. Maar zelfs toen waren er nog zo’n 150 mensen die hun brood in de visserijbranche verdienden.

Advertentie

---