De vos taalt niet naar kaas

 

In een doos met paperasserij die ik sinds mijn verhuizing, nu vijf jaar geleden, niet meer ingekeken had, vond ik dit kassabonnetje van boekhandel Vos, rechtsonder gedagtekend op 7 juni 1985.

Ik moet er toen ongeveer tien jaar klant geweest zijn. Het was een kleine, nogal opgepropte boekhandel met vrij veel ondogmatisch links gedachtengoed in het assortiment. Je kon er bijvoorbeeld anarchistische blaadjes en brochures kopen. Verder hadden ze vrij veel geschiedenis, maar dat was ook wel verstandig met het Instituut voor Geschiedenis zo dichtbij. Dat de historici in 1981 verhuisden naar de Rozenstraat, moet zakelijk een tik geweest zijn voor boekhandel Vos.

Eerlijk gezegd vond ik meneer Vos, de eigenaar, wel een beetje een ouwe zuurpruim. Ik heb hem nooit zien lachen. Het schijnt dat uitgever Geert van Oirschot er regelmatig langskwam met nieuwe boeken en een fles jenever, maar die heb ik daar helaas nooit gezien. Wel kwam er, toen ik eens in de winkel stond te neuzen, een vertegenwoordiger langs met joodse oorlogsherinneringen. De arme man werd afgepoeierd door Vos: “Want joodse oorlogsboeken, daar hebben we nu wel genoeg van”.

Het vignetje op bovenstaande kassabon zal overigens getekend zijn door Peter Vos. Het toont een vos die genoeglijk tegen een boomstronk aan zit te lezen. Boven hem zit een raaf met een hele kaas in de snavel. Volgens de bekende fabel is de vos uit op de kaas, en slijmt hij de raaf net zo lang met complimenten over diens buitengewoon voortreffelijke zangkunst, tot de  raaf gaat zingen en de kaas laat vallen. Maar die situatie lijkt zich hier niet voor te doen. Daarvoor is de vos te zeer verdiept in zijn boek. Hij taalt niet naar kaas.

---