Bever in de stad

Dacht alle gevelstenen en aanverwante ornamenten van de stad wel zo’n beetje te kennen, maar Edward Houting wees me in zijn lezing bij de Groninger Archieven, vorige week, toch nog op enkele die ik deerlijk gemist had, zoals de Bever:

Prachtig stuk, waarvan ik me nu afvraag hoe ik het ooit ‘over het hoofd’ kan hebben gezien. In de Sint Jansstraat, waar je vanaf de Grote Markt fietsend met een lekker vaartje de stoplichten nadert, kijk ik blijkbaar niet zo gauw omhoog en zeker niet bij de nieuwbouw van het provinciehuis. Want daarin bevindt de sculptuur  zich, boven de fietsenstalling van de ambtenaren:

Het beeld is in 1964 gemaakt door Joop Roosenburg, een Hagenees die nota bene in het uiterste zuiden van Nederland, in Eijsden onder Maastricht, woonde en werkte. Het stond oorspronkelijk voor de Dienst der Provinciale Waterstaat, die vroeger op deze locatie gevestigd was. Zoals wij allen in de Fabeltjeskrant hebben kunnen lezen zijn bevers bijzonder nijvere beesten, die dag en nacht met behulp van hun onafscheidelijke waterpomp-, nijp- of combinatietang in de weer zijn om waterstanden te reguleren. Een ambtenaar van de provinciale waterstaat had daar veel van weg.  Vandaar.


5 reacties on “Bever in de stad”

  1. Rob Alberts schreef:

    Langer terug schreef ik over het terugkrijgen van bevers bij Amsterdam.

    Dijken, ringslangen, bevers en otters

    Maar bevers in de stad ben ik hier nog niet tegengekomen. Wel zat er indertijd bij de Floriade bij de Gaasperplas een paartje bevers opgesloten. Ook die heb ik nooit gezien. Ik kwam regelmatig van ver en ging vroeg weer terug naar huis.
    Misschien moet ik dan toch eens naar het Noorden afreizen?

    Vrolijke voorjaarsgroet,
    Rob Alberts

  2. Dan wist Joop Roosenburg kennelijk wat er in de lucht hing. Want de fabeltjeskrant moest toen nog komen.Dat was in 1967. Ik herinner me dat de gebroeders Bever het tweede seizoen kwamen. Dat klopt, zo lees op wikipedia.
    “Ed en Willem Bever … kwamen in 1968 in het Grote Dierenbos wonen om daar de vooruitgang te brengen. … De komst van de Bevers geschiedde op een moment in 1968 dat de serie gedoemd leek van de buis te verdwijnen. De verhalen zouden te moralistisch en te gecompliceerd zijn. Vandaar dat de schrijver van De Fabeltjeskrant Leen Valkenier besloot om een aantal dieren in de serie te introduceren, waarmee de kijkers zich gemakkelijk konden identificeren. Dit werden de twee noeste arbeiders Ed en Willem Bever. Het bleek een gouden greep.”,
    Kleur hadden ze toen nog niet. De herinnering is blijven hangen omdat we nog maar net tv hadden. Een afgedankt toestel van mijn grootouders met een extra kastje van Radio Okaphone en een extra hulpstuk voor de antenne op zolder om Nederland 2 en de drie Duitse zenders te kunnen ontvangen.

  3. moniekbaars schreef:

    Tegenover de winkel van Bever? Toeval?


Geef een reactie op moniekbaars Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.