Rondkoekeloeren in de Eemshaven

Sinds kort heeft de Eemshaven het noordelijkste treinstation van Nederland. Daar moest ik dus maar eens heen.

Op het andere perron, dat van de trein naar Delfzijl, zit zowaar de cultheld Kale Bas:

Een padvindersmeisje maakte een handstand in de trein:

Station Eemshaven. Er stapten zo’n twintig, dertig mensen uit op dit nieuwe eindpunt van de lijn. Een flink deel beklom de dijk, maakte een foto en stapte meteen weer de trein in:

Het was ook vrij fris, maar ik wilde toch even naar het puntje van die strekdam:

Opvallend was, dat alleen fietsers dat deden, met mij twee anderen, op gepaste afstand van elkaar. Op zich was het hier vrij saai:

Een van de anderen merkte op dat dit lands’ end (zie oranje ster) het noordelijkste puntje van Nederland is, maar dat blijkt bij nader inzien onjuist – alleen al de bocht van de Borkumkade ligt noordelijker:

Bovendien heb je ook nog Rottumeroog en -plaat, die zonder meer noordelijker liggen..

Op de weg terug wat meer gelet op het Eemshavenlandschap:

Assemblagebedrijf voor windmolens:

Heen zat in de oostelijke oksel van de strekdam een Chinees paar  met hun twee zoontjes. Op de terugweg viel het ouderpaar nergens meer te zien, alleen de jochies waren er nog:

Begon me al zorgen te maken, tot de moeder met wat eten over de dijk kwam.

Die oksels van de strekdam zou ik overigens vol willen gooien met strandzand. En op langere termijn zou ik op het puntje van de strekdam een toren willen hebben, gemaakt uit de staander van een booreiland, met een langzaam ronddraaiend platform erbovenop met een visrestaurant. Om het publiek erheen te brengen zou een smalspoorlijntje wellicht iets zijn. Of anders een monorail.

De afvaartplek van de veerboot naar het Duitse Waddeneiland Borkum. Deze wordt vooral door Duitsers gebruikt – op het parkeerterrein zie je vrijwel uitsluitend Noord-Duitse nummerborden:

De afvaartplek vanuit een andere hoek:

Land’s  End met Deens offshorebevoorradingsschip:

Alles is hier huge, zoals die gele buizen (waarvan er een vast wel bruikbaar is voor mijn toren):

En deze zeekabelhaspel (die liggend hergebruikt kan worden voor mijn visrestaurant):

Of deze vlucht of propellor voor een windturbine:

Hier en daar zit er nog best veel kleur in zo’n haven:

---