Grafschrift voor de kleine grauwe in het Euvelgunnerland
Geplaatst op: 4 april 2019 Hoort bij: Stad toen 2 reacties
We kunnen helaas weer een grafschrift schrijven! Op de wandeling bij Groningen langs het Winschoterdiep kon men de kleine grauwe zien staan in de sappige groene weiden van het Euvelgunnerland; dapper en taai zwaaiend met de lage wieken in den buiïgen wind onder de geweldige Noorder-wolken; grijs en stil droomend bij zijn tochtsloot in zomeravondnevel en mist, of zwart en armelijk gedoken in een oneindigheid van sneeuw maar altijd met de dunne „taille” en het zware „hoofd’ van de echte „standerd-molen”, een mooie, eenzame figuur in de vlakte.
Zijn leven is nu uit. De trouwe vechtersbaas is sedert begin November verdwenen, als zoovelen. Zijn portret geven we hier nog. Heel ver achter hem rijst de Martini, die eens zelfs vele „standerd-molens” op de „dwingers” van de omwalling beneden zich zag.
—
Bron: Het Noorden in woord en beeld, jrg 1 (1925-1926) nr. 36, 4 december 1925.
groninganus 
Mooi dichterlijk beschreven. Ik heb hem getraceerd in de database van verdwenen molens: http://www.molendatabase.org/molendb.php?step=details&nummer=11985. Hij blijkt te zijn opgevolgd door een windmotor.
Een betere identificatie is het Ten Bruggencate-nummer.: 00470.
En het is een spinnekop molen, geen standerdmolen.