Weerzien met Nijeveen
Geplaatst op: 13 juli 2020 Hoort bij: autobio, Drenthe 1 reactieHet andere reisdoel was de boerderij “op Nijevene” waar ik begin jaren zeventig vakantiewerk deed. Vanaf de Paradijsschut wist ik niet goed welke route de kortste was. Linksom, langs Meppel, of rechtsom, langs een ruilverkavelingsweg. Ik gokte op rechtsom, en maakte een enorme omweg.
Eerst langs de Noksloot en de Nijeveense Stouwe:
Op de Hoofdvaart dobberde een binnenvaarder met een zorgvlag, ‘de Pronckert‘ uit Leeuwarden:
In de Noksloot viel me dit boeketje op:
Zelfportret met wielrenwichie, mais- en bietenveld:
Dorpsgezicht langs mais:
Möppelt in de verte:
Boven me cirkelden twee buizerds en riepen “kieuw, kieuw” naar elkaar:
Toch jammer dat lijsterbessen lang niet zo goed smaken als ze eruitzien:
Dorpsgezicht Nijeveen:
Eindje verderop:
Ik trof de bewoner thuis. Een poosje geleden erfde hij de boerderij van zijn broer, die vroeger bij mijn vader op kantoor werkte. ’s Middags had die broer een antiekhandel en daar hielp ik hem bij zomerdag wat bij. Tegeltjes uit Staphorst versjouwen en zo. Deze barokke vaas is overigens puur nep en komt bij de Tuinland vandaan:
Schuur achter het huis. Destijds lag hier nog gras en deed ik er nog pogingen om pony’s te beleren, wat een fantastische rodeo opleverde, waar ik nu graag een filmpje van had gehad:
Het Drentse veldkeienstraatje, dat ik aan het eind van iedere werkweek aanveegde:
De schuren die ik in de carbolineum zette, terwijl de laatste ooievaars van Nederland een eindje verder op dit erf klepperden en radio Tour de France uit de transistorradio klonk:
Dit sluitwerk werkt niet:
En vot maor weer:
Dat moet tof geweest zijn voor jou, alles van vroeger even weer in gedachten te beleven, ook de foto van het scheepje is prachtig, doet mij denken aan het scheepje van mijn oom en tante waar ik graag kwam.