Oud-oom had funeraire timmernegotie

Over mijn ietwat mysterieuze oud-oom Aaltjo Lindeman, de broer van mijn grootmoeder van vaderszijde, ontdekte ik onlangs dat hij na de oorlog als timmerman-aannemer in Finsterwolde tevens in lijkkisten en grafkelders deed. Regelmatig adverteerde hij vooral ’s winters met deze negotie. Daar begon hij in 1948 mee:

En hij ging daar met wat goedkopere rubrieksdvertenties mee door tot in de jaren vijftig, toen hij zich op dit vlak een “vanouds bekend adres” noemde. Of had zijn vader (1853-1936) voor hem ook al in lijkkisten gedaan?

Over de vraag of leden van de plaatselijke uitvaartvereniging ook bij hem terecht konden, bestond blijkbaar enige verwarring – hij bezwoer de potentiële klandizie tenminste dat dit het geval was:

Wie grafkelders levert, draait zijn hand natuurlijk niet om voor betonnen veedrinkbakken:

Soms hield hij wat bouwmateriaal over, dat hij dan eveneens via de krant aanbood:

Bovendien zat hij nog met een geëmailleerde kookkachel die hij almaar niet kwijt raakte, terwijl hij zijn spullen blijkbaar nog lang met een handkar vervoerde – ik vermoed dat die eind jaren vijftig met zijn pensionering of de komst van een vrachtwagentje of trekker overbodig werd:

Al eerder wilde hij herhaaldelijk af van een beste toom kippen. De man lefhebberde dus tevens in pluimvee:

---