Burgum v.v.

Lettelberterdijk, Enumatil, ’s ochtends om een uur of half tien:

Noordhornerga – de weg langs het Van Starkenborghkanaal zuidzijde, die nog Hoendiep heet, is het afgelopen jaar vernieuwd: asfalt ipv betonplaten. Ook voor fietsers een stuk gerieflijker, al jakkeren sommige automobilisten hier je bijna de broekspijpen van je benen af:

De Waterlelie, een duw- en sleepboot van Wagenborg uit 1978 voor de wal bij Gaarkeuken. Rechts op de achtergrond de poldermolen aan de weg naar Grijpskerk:

Nog even van opzij – hij is vrij recent geschilderd, want die bedrijfskleuren heeft hij nog niet zo lang:

Blauwverlaat, even over de Fries-Groningse grens bij Gerkesklooster. “De naam Blauwverlaat komt ofwel van de blauwgeverfde schutsluis (verlaat) of van een blauwgeverfd huisje dat naast het verlaat stond”, aldus de Wikipedia. Ik denk dat het geen van beide is, maar dat het huisje (ooit tolhuis?) blauwe dakpannen had, in afwijking van de rode in de omgeving:

Eindje verder, bij Reahel, zwom een ganzenpaar met negen jongen keurig op een rij. Onder de klanken van een koekoek en een roerdomp stapte het hele gezelschap de wal op:

Tussen Noard-Burgum en Burgum zelf dit keuterijtje of arbeidershuisje met armeluiskoe:

De kerk van Burgum aan de koorzijde:

Op de terugweg – de kerk van Eestrum of Jistrum die qua koor doet denken aan die van Oldenzijl::

De groene toren van Eastermar:

Doopsgezinde kerk, Surhuisterveen:

Boven de ingang een plaquette die herinnert aan de eerste steenlegging in 1804:

Rondje Allardsoog – Haulerwijk

Het hondepaadje naar het viaduct over de A7 bij de Roderwolderdijk, Hoogkerk:

Bij Sandebuur – even poseren voor de fotograaf tijdens het snoetjeknovveln:

Sandebuur – er staat nu een bankje bij de overdekte koelkast met eieren etc.:

Fietspad Roderwolde – Leek; schapen zoeken al vroeg in de middag de schaduw op:

Oud stukje zandweg bij de es van Leutingewolde:

Boomgaard op het Baggelveld bij Ter Heijl:

Lama’s bij ’t Blaauw onder Zevenhuizen:

Kastanjelommer – Allardsoog:

Allardsoog is ontstaan als herberg, uitspanning en tolhuis langs de postroute tussen Norg en Donkerbroek. Hoewel er een mooi verhaal is over de gevelsteen, als zou eigenaar en vervener Allard Scheltinga er (zinnebeeldig) zijn drie losbandige zonen mee in de gaten willen houden, denk ik toch dat er een andere verklaring voor de naam is. Oog – denk aan Schiermonnikoog, Wangeroog, Spiekeroog etc. – is een oude aanduiding voor eiland. Allardsoog lag als een eiland, als een groene oase in een enorm, nog onontgonnen en hier en daar vrij nat hoogveengebied. Je kon er uren ver over de heiden kijken. Het oog hield ook een waarschuwing in voor mensen die Allards “Drentsche” tol wilden ontduiken: ze zouden geheid in de gaten lopen:

Kanaal bij Haulerwijk:

Blauwe lupines in een bomenstrook bij de ondergrondse gasopslag, Langelo:

Véél lupines:

Beekdallandschap bij Roden:

Wit vee bij Foxwolde. Het werd allengs heiïeger, maar de hele tocht bleef het droog. Het voelde ook niet drukkend aan of zo:

Ooievaar met jong, Roderwolde:

Brem bij slenk in de Onlanden:

Dagje Ameland

Ons personeelsuitstapje ging dit jaar naar Ameland, een eiland waar ik nog nooit was geweest, maar dat me zeer meeviel. Ik kom er vast nog eens terug.

Afvaartplek:

Mooi hoedje op de voorplecht:

Garnalenkotter vaart vissend langs de vaargeul:

Vlagvertoon:

We werden met handboeien aan op een puzzeltocht gestuurd. Ik vrees dat de rest van mijn groep niet zo veel aan me gehad heeft, want er waren natuurlijk weer allerlei interessante objecten op onze queeste door Nes, zoals deze gevelstenen op de kerk:

Het beeld van kardinaal De Jong, die zich in de oorlog wat minder toegeeflijk jegens de Duitsers schijnt te hebben gedragen dan paus Pius:

Een prachtig verweerde oude boerenschuur:

Next – naar het activiteitenstrand:

Dat geheel van ons was:

Inclusief het paviljoen:

Eerst maar een strandwandelingetje gemaakt – het bleek eb:

Altijd interessant die patronen in het zand:

Actievelingen konden raften met een kano in de branding, waarvoor ze hier wat instructies krijgen:

Veel branding was er helaas niet:

Maar het overeind blijven bleek soms toch problematisch:

Het suppen met een hele groep op een bovenmaatse surfplank vergde veel coördinatie:

En leverde enige spectaculaire beelden op:

Bijkomend van zulke activiteiten bleek er een opvallende gelijkenis te bestaan tussen het personage op ’t etiket van een Deens vlierbessendrankje enerzijds, en anderzijds een van onze reisgenoten:

In de nok van een parasol bouwde een zwaluwenpaar intussen aan een nest:

Bijna terug op het vasteland kwam uit dat de Kustwacht ons nauwlettend in de gaten hield, en dat nog wel in Belgische schutkleuren:

Rheiderland, Pogum, Ditzum, Bunde

Ik had van mijn broer nog een tripje met de auto tegoed, de gekozen bestemming was Ditzum. Onderweg kwamen we langs een smederij in Ditzumerverlaat:

Op de dijk bij Dyksterhusen:

Andere kant op:

Pogum vanaf de Diekhörn:

Op de dijk bij Pogum:

De zijlkom achter het Pogumer gemaal:

Windvaan ter herdenking van de stormvloed van 1962, toen de Dollarddijk hier brak, zodat er 2 meter water in het achterland kwam te staan:

Ditzum, dorpsgezicht met Lutje Brug over het Zijldiep – de kerktoren doet vuurtorenachtig aan:

Het haventje van Ditzum – links tilde een kraan net een zeiljacht in het water:

Opknappertje:

Het mijns inziens aardigste schip in de haven, die bruin met zwarte:

Het veerpontje naar Petkum aan de overkant van de Eems dat dagelijks tussen 10.00 en 1700 uur op elk heel uur afvaart, met uitzondering van 12.00 uur, als de bemanning gaat lunchen. Door de week ook nog wat vroeger en zelfs heel vroeg, maar zie hiervoor de dienstregeling;

Een weinig spraakzame lokalo, kennelijk gepensioneerd zeerob, smoorde een pijpje bij zijn stamcafé:

Terwijl er tegenover een visvrouw haar waren aanbood:

Vooral platvis:

De andere kant van het haventje:

Mijn favoriete schuit bleek Avalon te heten en kon bij nader inzien wel een likje verf gebruiken:

Waarvoor die staken dienden?

Op de terugweg nog even in Bunde bij de kerk wezen kijken. Tussen ca. 1680 en 1808 is menige voorouder van me hier gedoopt, getrouwd en begraven. Nog veel ouder zijn deze Romaanse bouwsporen:

Een merel op het kerkhof aldaar – niet schuw, maar wel oplettend: