Jonkheer gaat met het circus mee

Het waren niet alleen volksjongens als Hachek die met het circus meegingen. Dat deed ook Reneke Meinaard Adriaan de Marees van Swinderen (1857–1889), de zoon van een gelijknamige stad-Groninger jonkheer en notaris, en daarmee de telg uit een eeuwenoud Groninger regentengeslacht, dat ’s zomers op de Allersmaborg in Ezinge resideerde.

Réné, zoals zijn roepnaam luidde, was dan wel keurig opgeleid als jurist en netjes getrouwd met een dame uit de betere standen, maar zijn hart ging uit naar paarden, en dan niet zozeer harddravers, als wel dressuurpaarden. In het opleiden en trainen van die paarden bereikte hij ook een bepaalde faam – hij werd “als schoolruiter met eere genoemd”. Hij stak zelfs zoveel geld in zijn sport, “dat hij geruïneerd werd”. Wat zijn vader niet op prijs stelde – met die leefde hij in onmin, die gaf hem geen cent meer…

Uit armoe besloot Réné om zich professioneel met de dressuur bezig te gaan houden:

“Zijn vrouw (…) offerde haar kostbaarheden en Réné kocht drie schoolpaarden van een stoeterij in Z.-Rusland. Het waren Koneylan, volbloed schimmelhengst, schoolpaard; Wladimir, isabel Orlofhengst met manen van ruim 1 M., school- en vrijheidspaard; en Arabi Pascha, een Arabische volbloed schimmelhengst, school- en springpaard, dat o.a. een hindernis van 1.50 M. zonder aanloop nam.”

Réné en zijn vrouw bereden samen de paarden “en voerden ook een correcte Troika uit”. Zelf volgden ze nog weer lessen. Daarna namen ze als Monsieur en Madame Réné een engagement aan bij het Italiaanse circus Mariani, waar ze met “groot succes” een half jaar lang werkten, tot René een longziekte kreeg.

Zijn vrouw ging alleen door met hun nummer en werkte ongeveer twee jaar bij de circussen Mariani, Bourbonnel en Pierantoni in Italië en Zuid-Frankrijk. In Alois kreeg Réné het zo zwaar te pakken, dat hij niet langer met zijn vrouw mee kon reizen.

“Mevrouw telegrafeerde haar schoonvader. Deze toog direct naar Alois, verzoende zich met z’n zoon en beloofde hem, voor mevr. Réné te zullen zorgen. De stervende schoolrijder liet zich daarna door z’n vrouw beloven, dat zij de drie paarden zou laten afmaken, daar hij ze niet aan een ander gunde. Réné overleed — 1889 — en mevrouw telegrafeerde direct naar Montpellier, waar het circus zich bevond, dat de dieren moesten worden afgemaakt. De directeur weigerde echter gevolg aan de opdracht van mevr. te geven. Mevrouw reisde nu zelf naar Montpellier. Hier was de zaak uitgelekt en in de couranten verschenen lange artikelen pro en contra mevr. Réné. De directeur van het circus bood 25000 francs voor de paarden. Tevergeefs. De veearts weigerde de paarden te dooden. Zekeren morgen liet mevr. Réné de drie paarden buiten de stad brengen, en schoot ze zelf dood.”

Als weduwe hertrouwde ze later met ene Otto, die hoofdredacteur was van het Duitse blad Der Artist.

Bron,

---