Het wapen van Hunsingo, vier interpretaties
Geplaatst op: 23 februari 2015 Hoort bij: Ommelanden 2 reactiesEigenlijk zou ik dit logje op Valentijnsdag hebben moeten schrijven, want het is toch een mirakels romantisch gezicht, dat wapen van het middeleeuwse landschap Hunsingo. Hier staat het op een negentiende-eeuwse tabakspuut uit de stad Groningen:
De ridder op het wat dartele witte paard heeft nog geen vaandel aan zijn speer, draagt een baret, kijkt vooruit, maar houdt zijn arm achterwaarts om haar schouder. Deze geste voorkomt dat zij van de knollekont afkukelt. Zelf doet zij daar weinig moeite voor, behoudens een heel voorzichtig aanraken van de ridder zijn heup. Heur haar draagt zij decent gedekt.
Dan de stembus van het waterschap Hunsingo, zoals die tot vandaag in de hal van de Groninger Archieven te zien viel. Dit object dateren wij ruwweg op de twintigste eeuw. De ridder zit nu in een sportieve pullover met V-hals en witte pantalon zo’n beetje gearmd met de jonkvrouw en beide kijken de toeschouwer zelfbewust aan. Zij draagt een snoezig, enigszins folkloristisch aandoend ensemble. Het paard stapt bedaard en enigszins parmantig voort:
Het wapen van Winsum, zoals hieronder op het oude gemeentehuis van Winsum, is van het wapen van Hunsingo afgeleid, of hangt er op een andere manier mee samen. De ridder kreeg hier met dat malle hoedje van hem het voorkomen van een verdwaalde Zwitserse Alpenjager, terwijl de hoogbejaarde jonkvrouw naast hem – eertijds nog blond – een zakje patat in haar linkerhand lijkt te dragen. Ze zijn samen naar de snackbar geweest. Ook hier overigens de wederzijdse omhelzing met de blik naar de aanschouwer:
Tot slot een moderne interpretatie, en wel die op het uithangbord van de restaurantmolen in Onderdendam. Het paard is nu zwart en de berijders kijken zoals weleer weer recht vooruit. Hoewel er ook nu geen vaart in het paard zit, wapperen het vaantje en de losse haren van de jonkvrouw lustig naar rechts. Het zal de wind van Hunsingo zijn. Nieuw in deze interpretatie is tevens, dat de enkele ster zich wonderbaarlijk heeft vermenigvuldigd tot vier stuks, hetgeen mogelijk samenhangt met culinaire aspiraties:
Prachtig verhaal, die vrije interpretaties bij de vrije interpretaties van het wapen van Hunsingo.
Alle variaties op het wapen zijn terug te voeren op het zegel van het middeleeuwse landschap Hunsingo, waarvan ook weer tenminste twee variaties bestaan, met verschillen in blikrichting van ruiter, jonkvrouw en zelfs van het paard.
Het wapen werd in 1889 uitgangspunt voor het wapen van de voormalige gemeente Winsum, ‘hoofdplaats’ van het landschap. Het wapen had toen een ster. Sinds de fusie met Adorp, Baflo en Ezinge in 1992 draagt het wapen vier sterren.