Wapserveen v.v.
Geplaatst op: 2 juni 2023 Hoort bij: Drenthe Een reactie plaatsenTochtje van woensdag – met wat omwegjes onderweg bijna 120 kilometer. Heen voor de wind en terug ertegen, terwijl de wind aanwakkerde. Afgepeigerd toen ik thuiskwam. Maar zonder spierpijn.
Klaprozen bij het Transferium Hoogkerk:
Begraafplaats Peize ’s ochtends om een uur of elf badend in het zonlicht:
Achter Peize – de Heideweg richting Norg:
Grazende merrie bij zonnebadend veulen:
Havikskruid bij Peest:
Belandde in Peest dankzij een verkeerde richtingaanwijzing door een Norger ijsjesverkoopster. Maar daardoor kwam ik Tussen Peest en Zuidvelde wel langs deze verdekt opgestelde steiloor:
Bij Zuidvelde – onlangs ingestorte schuur, die in afwachting is van asbestsanering:
Margrieten bij Huis ter Heide:
Tiny house tussen Smilde en Diever:
Aan een voormalig tolhuisje in Wittelte – het bord met de tarieven zoals die in 1915 zijn vastgesteld door B&W van Diever, waarbij opvalt dat deze bestuurderen zelf niets hoefden betalen voor hun passage. Een paardrijder was verder duurder uit (4 cent) dan iemand op een (motor)rijwiel (1 of 2,5 cent). Het zal even geleden zijn dat er een kudde van minstens vijftig schapen of varkens voorbijkwam:
Tussen Wittelte en Wapserveen – een ooievaar met drie jongen:
Rietdekkers aan het werk op Wapserveen-Oost:
De romp van de molen van Toet, een van de drie weleer op Wapserveen:
In de oorlog ging de bovenbouw met de wieken eraf. De eerste steen uit 1903 boven de deur:
Frederiksoord. Vanwege een gewonnen prijs voor een opstel heb ik hier circa 1966 of 1967 eens mee mogen doen met Boomplantdag. Wat de prijs verder voorstelde ben ik vergeten, maar dat wordt ruimschoots vergoed door de aanblik van het sindsdien voorspoedig gegroeide houtgewas:
De Veenesluis bij Geeuwenbrug:
Pannebier met Feijenoordvlag op Hijkersmilde, waar nog meer fans van de landskampioen bleken te wonen:
Schapen op een brink van Zuidvelde:
Waar ik de asbestsaneringsbehoeftige bouwval nu aan de voorkant passeerde:
Steigerende paarden op de Weehorst bij Roden:
Meidoorns bij de Wolddijk
Geplaatst op: 28 mei 2023 Hoort bij: Ommelanden 4 reactiesBij de ree of opgang naar het bezoekerscentrum van Het Groninger Landschap, waar volgende maand weer een Hunzefestival is, vormen de meidoorns een ononderbroken rij. Ik kwam er ’s ochtends wat vroeg langs, maar ’s middags moet er met warm weer een bedwelmende geur hangen:
Zowel hier als verderop aan de Wolddijk, waar de meidoorndichtheid veel minder groot is, staan ook roze exemplaren:
Stukkie dichterbij:
Niet alle bermbeheerders zijn er even verzot op. Aan het Noordwoldiger stuk van de Wolddijk staat een exemplaar waarvan minstens acht takken van de onderstam zijn verwijderd. Hier is de wufte geur als het ware van de straat weggehaald.
In de rariteitenzaak
Geplaatst op: 23 mei 2023 Hoort bij: Stad nu 5 reacties(Klinkhamer, Herestraat 102, Groningen.)
Opgezette leeuw:
Imperialist met blauwe ogen (masker):
Tortelduivenkooi:
Vuursteenknol:
Buffelkop:
Mama zwijn en haar steiloorde koters:
De zielsgelukkige moeder:
Waterviolierensloot
Geplaatst op: 22 mei 2023 Hoort bij: Onlanden 6 reactiesVanaf de Zanddijk, dus van een afstandje, lijkt het een compacte massa wit:
Zo compact dat je nauwelijks het water in de sloot eronder ziet:
Tot zover het beeld via de zoomlens. Dichterbij gekomen blijkt dat wit toch wat minder aaneengesloten. Om het op zijn ouderwets boers te zeggen is het beschot wat dun:
Het zijn waterviolieren, eerder hier in de omgeving alleen eens gezien op of bij de Peizer Schipsloot. Nu dus massaal in een sloot bij de Zanddijk (Peizerwold). En verder niet. Of zou iemand soms zaad uit een tuinwinkel hebben uitgestrooid?
Een drukte van belang op Sandebuur
Geplaatst op: 21 mei 2023 Hoort bij: Drenthe, Onlanden 6 reactiesHad,voor ik naar de kapper zou gaan, nog wel even wat tijd voor een Onlander rondje, met de bedoeling om speciaal even te kijken naar de populieren van Sandebuur, omdat ik het rijtje met een nogal veranderede omgeving op een schilderij van Bé Kracht uit 2015 had gezien. Links en rechts werd volop gehooid:
De steenslagweg was nogal stoffig en personenwagens noch tractoren deden het langzaam aan, zoals op gele borden werd gevraagd:
Eeuwenoude, maar helaas aan de verkrotting overgegeven boerderij, ooit eigendom van de familie Datema, destijds vooraanstaande eigenerfden van Roderwolde en Sandebuur:
Martinitoren in zicht over de velden en de onlanden:
Onder het ooievaarsnest van Sandebuur bleek een heel stel mensen zich te bekwamen in maaien en zwelen, kortom het maken van hooi:
Hoorde dat er een ploeg van een dorpscoöperatie of -vereniging uit Den Horn bij zat, die delen van hun dorpsomgeving zo in eigen beheer wil gaan nemen. De cursisten hadden eerst les gehad in het scherp maken van hun zeisen en zenden; daarna gingen ze aan het zichten en maaien.
De handmatige hooicursus ging uit van (o.a.) stichting ’t Groninger Landschap. Aan de andere kant van de weg was ook een ploeg bezig, hier vooral met het hooi harken of zwelen, d.w.z. het maken van bultjes en wiersen. (Vroeger was het hooien aangenomen werk: boeren besteedden het aan landarbeiders uit per perceel hooiland.):
Bij het doodlopende zandpad, iets verderop, was een veld al machinaal afgehaald:
Meidoorngeuren veraangenaamden het noeste werk:
Opeens kwamen er tientallen oldtimer brommers over de stofweg voorbij. Het ging om de Jister Brommer Club (JBC) uit Ee en wijde omgeving, Noordoost-Friesland:
Het was, kortom, in geen jaren zo druk geweest op Sandebuur. Een Belgisch paard keek de Friese brommerstoet peinzend na:
Nog even een blik over de schouder achterom naar Sandebuur:
Nieuwe bordjes in Onlanden wijzen poeslief op aanlijngebod voor honden
Geplaatst op: 20 mei 2023 Hoort bij: Onlanden Een reactie plaatsenVoor mijn gevoel zijn deze aanlijngebodsbordjes nieuw in de Onlanden. Kan me tenminste niet herinneren dat ik ze eerder heb gezien. Waarbij er voor het oog ook niet veel werd gedaan door het bevoegd gezag om het aanlijnen van honden meer ingang te doen vinden.
Maar nu zijn er dus bordjes die de hondenbezitters wijzen op de wenselijkheid van het aanlijnen. Uiteraard heeft iedere in de Onlanden participerende natuurbeheerorganisatie zijn eigen bordje, waarbij alleen de kleur rood is gemeden als de pest, waarschijnlijk ook omdat de term ‘verbieden’ allang uit het woordenboek is geschrapt..
Dit is het bordje van Staatsbosbeheer bij de Onlandsedijk:
En dit is het bordje van Natuurmonumenten bij de Weringsedijk. De honden ogen beide al even mensvriendelijk, maar Natuurmonumenten heeft nog een didactisch extraatje toegevoegd in de vorm van een pijl naar de hondenriem. Opdat de hondenbezitters zich dit voor het aanlijnen van hun lievelingen onmisbare attribuut niet – zoals zo vaak – zullen vergeten.
Het aanlijnen is intussen extra urgent vanwege de heersende ultrabesmettelijke en lethale vogelgriep, die ook honden kan aandoen. Hiertegen heeft Natuurmonumenten bij haar bordjes nog een geplastificeerd papier opgehangen met de wenselijke gedragsregels. Zoals: zieke en dode vogels niet (laten) aanraken en uit de buurt blijven van zich vreemd bewegende vogels. Voor het melden van dergelijke dieren staat er een formulier op de website van het Dutch Wildlife Health Centre. Ook wel handig om te weten.
Van Nieuw Statenzijl naar Stad
Geplaatst op: 19 mei 2023 Hoort bij: Ommelanden 4 reacties‘Waaibie’, tuimelaar op de dijk bij Nieuw Statenzijl:
Bij de zijl is er tegenwoordig een koffietentje, ‘Bakje Doen‘. De eigenaar doet ook in kunst. Een bezoeker en zijn kooikershondje keuren hier het portret van een jonge wetterhoun:
Kopie naar het bekende werk ‘Na het bezoek‘ van Ploeg-schilder Jan Altink, dat het uitgeleide doen van een bezoeker op een boerderij in beeld bracht:
De spijsolienood van vorig jaar indachtig, zou je heel veel bloeiend koolzaad in de Dollardpolders verwachten. Dat viel tegen. Bij Nieuwolda-Oost waren wat percelen met een dun beschot, verder alleen blakend en pralend geel bij Noordbroek en, zoals hieronder, in de Reiderwolderpolder, waar de lucht ook bezwangerd was van de honinggeur:
Kostverloren, de buurtschap onder Finsterwolde. In de voortuin links een Fiat uit de jaren 60:
Voorhuis van een boerderij of rentenierswoning, in de Champagnejaren (1860-1878) gebouwd aan de Hoofdweg noordzijde in Finsterwolde:
Exotische eendvogel bekijkt elke voorbijganger met argusogen vanuit zijn slingertuin aan de zuidzijde:
Eveneens aan de Hoofdweg zz. deze rij gekandelaberde bomen:
Waarschijnlijk omdat weggehaalde bomen het eerder aan mijn zicht onttrokken, zag ik niet eerder dit snijraam in een bovenlicht aan de Goldhoorn, westkant Finsterwolde. De naam die het streekje hier sinds de Middeleeuwen draagt, is vertaald in een gouden posthoorn:
Aan de westkant van Scheemda staan deze nieuwbouwwoningen, waarvan de architectuur ontleend is aan een Amsterdamse schooltype uit de jaren dertig. Eerder waren zulke panden onverdeeld, maar deze hier herbergen twee woningen onder de mandelige kap:
Scharrelende fazantenhen bij Stootshorn:
Achterdiep, Sappemeer:
Ommetje Eiteweert
Geplaatst op: 16 mei 2023 Hoort bij: Drenthe 3 reactiesMadijk. In de tekst onder het opgehangen plaatje is er sprake van dat blaarkoppen meteen naar je toekomen. Hetgeen te bewijzen viel. Het klopt. Ze rook onderweg eerst wel even of het betrouwbaar volk was, daar bij het hek
Ik kwam door de ballotage. Braaf beest!:
Zwaluwen bij de brug over het Omgelegde Eelderdiepje:
Uitloper Stadspark – door de frisse wind gaf de meidoorn minder geur af dan toen het nog wat warmer was:
Bij de Langmadijk:
Langmadijk en Hamersweg (rechtsaf):
Ooieveer kwam voorbij, tegen de wind in:
De stippelkoe aan haar siësta in een beemd bij de Gouwedijk
Huize Mensinge revisited
Geplaatst op: 14 mei 2023 Hoort bij: Drenthe, Kunsten 8 reactiesIn 2006 was ik er voor het laatst binnen geweest. Gelukkig bleek er geen sprake meer van een fotografeerverbod.
Dat gold natuurlijk sowieso al niet voor de directe omgeving, met de bekende duiventil, nu omringd door een schaapskudde:
De eerste gang was naar keuken en bijkeuken, want die vormen vaak het interessantste deel van zo’n oud herenhuis. Gootsteen met pompkraan, wasbord, zeepklopper, teiltje voor ondergoed en sokken etc.:
Oude zeepverpakkingen. Van dat Castella had mijn moeder een flinke hamstervoorraad sinds de Suez-crisis van 1956:
In de gang hing noga wat kitscherig delftsblauw uit de negentiende eeuw, maar ook twee aardige voorbeelden van knipkunst, mogelijk van ca. 1840. Het temmen van een paard:
Het keuren van een paard door het in de bek, sorry mond, te kijken:
De familie Kymmell, vanaf ca. 1790 tot 1985 eigenaars en vaak ook bewoners van het huis, had iets met paarden, vandaar. Een latere telg, Coenraad Wolter Jan (1867-1924), gaat door voor het zwarte schaap, maar wat er nou feitelijk mis mee was? Okee, hij vond zijn rechtenstudie maar niks, en schilderde liever heidelandschappen in de omgeving van Mensinge, maar feitelijk was daar toch niet zoveel mis mee:
Ja, die landschappen waren een beetje somber, maar zo keek men destijds en eerder nu eenmaal aan tegen heidelandschappen, die je maar het beste tot rendabel land kon ontginnen. Al zette Coenraad dat sombere wel erg sterk aan.
De laatste der Kymmells op Mensinge was Reina, die er als jong wichtje vanuit Rotterdam kwam wonen, aldus haar herinneringen. Ze woont er nog steeds vlakbij en komt er nog geregeld, hoorde ik:
Volgens de barometer, gekocht in de tweede helft van de 18e eeuw, toen een Kymmell weerkundige berichtjes aan kranten leverde, zit men er in Mensinge warmpjes bij:
Een blik naar buiten door het raam boven de ingang:
In een raam hoog in de zijgevel hangen ruitjes gebrandschilderd glas en met tekst naar buiten gericht, dus in spiegelschrift. Geen probleem voor een modern fotobewerkingsprogramma – de tekst geeft dan de naam prijs van Hindrick Ferdinandt, baron van In- en Kniphuisen op Lutsborgh, Asinga, Panser en Tassema, Heer van Ulrum, Houwerzijl, Vliedorp, Niekerk en Vierhuizen, tot Cloosterbuiren en Visvliet, jonker en hoveling, mede Gedeputeerde Staat van Stadt en Lande, en diens vrouw Ave Jarges, anno 1712 (1714 of 1716 kan ook). Dit echtpaar heeft echter niet op Mensinge gewoond, dus hoe deze ruitjes hier beland zijn? Zelfs Huizen van Stand, een boek over notabele onderkomens in Drenthe, noemt noch het echtpaar, noch hun souvenir – maar misschien dat er een connectie is via Nienoord, waarin Hindrick en Ave ook nog een belang schijnen te hebben gehad:
Boven hun tekst ziet men dit gebrandschilderde engeltje met plumeau:
Maar het mooist van mijn toertje door het huis vond ik deze kluis zonder sleutel:
Die bij nadere inspectie een kleine voorraad alcoholische dranken bleek te bevatten – de nalatenschap van het vermeende zwarte schaap Coenraad, de tot somberheid geneigde artiest van de familie Kymmell?
Hen Dwingel
Geplaatst op: 10 mei 2023 Hoort bij: Drenthe 1 reactie(Gisterochtend)
De stippelkoe van Peizermade:
Op de Weehorst bij Roden:
Tulpen bij Langelo – daar niet eerder gezien.
Tulpen bij Huis ter Heide:
Waarschuwingsbord voor eekhoorns, ook daar in de buurt:
De Venesluis in de Drentsche Hoofdvaart bij Geeuwenbrug:
Tractor op reclamepaal voor een oud ijzerhandel, Geeuwenbrug:
Leggelo – fruitboom bij stookhut:
Burgum v.v.
Geplaatst op: 7 mei 2023 Hoort bij: Het Noorden 1 reactieLettelberterdijk, Enumatil, ’s ochtends om een uur of half tien:
Noordhornerga – de weg langs het Van Starkenborghkanaal zuidzijde, die nog Hoendiep heet, is het afgelopen jaar vernieuwd: asfalt ipv betonplaten. Ook voor fietsers een stuk gerieflijker, al jakkeren sommige automobilisten hier je bijna de broekspijpen van je benen af:
De Waterlelie, een duw- en sleepboot van Wagenborg uit 1978 voor de wal bij Gaarkeuken. Rechts op de achtergrond de poldermolen aan de weg naar Grijpskerk:
Nog even van opzij – hij is vrij recent geschilderd, want die bedrijfskleuren heeft hij nog niet zo lang:
Blauwverlaat, even over de Fries-Groningse grens bij Gerkesklooster. “De naam Blauwverlaat komt ofwel van de blauwgeverfde schutsluis (verlaat) of van een blauwgeverfd huisje dat naast het verlaat stond”, aldus de Wikipedia. Ik denk dat het geen van beide is, maar dat het huisje (ooit tolhuis?) blauwe dakpannen had, in afwijking van de rode in de omgeving:
Eindje verder, bij Reahel, zwom een ganzenpaar met negen jongen keurig op een rij. Onder de klanken van een koekoek en een roerdomp stapte het hele gezelschap de wal op:
Tussen Noard-Burgum en Burgum zelf dit keuterijtje of arbeidershuisje met armeluiskoe:
De kerk van Burgum aan de koorzijde:
Op de terugweg – de kerk van Eestrum of Jistrum die qua koor doet denken aan die van Oldenzijl::
De groene toren van Eastermar:
Doopsgezinde kerk, Surhuisterveen:
Boven de ingang een plaquette die herinnert aan de eerste steenlegging in 1804:
Rondje Kuzemerbalk
Geplaatst op: 1 mei 2023 Hoort bij: Westerkwartier 6 reactiesTussen De Poffert en Oostwolmerdraai – koeien voor hun spiegelbeeld:
Tulpen uit Enumatil:
Bij Enumatil – rechts een perceel zonder en links een perceel mèt paardebloemen. Op de achtergrond links de biologische veehouderij Ande Niedijk:
Het weiland met plaatselijk erg veel pinksterbloemen bij het Hoge Voetpad onder Niekerk, dat ik laatst ook al eens fotografeerde:
Een levendig Peerd van ome Loeks bij Oldekerk:
Op de hoek van de Kuzemerweg en de Munnikeweg (N388) tussen Kuzemer en Kuzemerbalk staat sinds een jaar bij een nieuwbouwwoning een hele collectie oud landbouwgerei, zoals deze primitieve hooihark. Terwijl ik stond te fotograferen kwam de zoon des huizes naar buiten en vertelde dat deze machines te koop stonden – zo deed een zweler verderop iets van 240 euro, vrij billijk in mijn ogen. Er was meer animo voor dan ik dacht – je hebt er inderdaad wel de ruimte voor nodig:
Het bruggetje (ooit een balk met leuning) waar Kuzemerbalk naar genoemd is:
Onderweg veel fruitbomen zoals deze op ’t Faan: staketselachtig met niet al te veel bloesem. Eigenaren van fruitbomen vergeten nogal eens dat deze voor een vollere bloesem en dus meer fruit bemesting nodig hebben:
Zowel bij het Faan als later bij Nieuwbrug hoorde ik kikkers kwaken. Bij ’t Faan tijgerde een wilde vrouwtjeseend heel laag over de weg naar hun plek in het gras op de diepswal toe. Ze leek wel op jacht. Inderdaad blijken eenden soms kikkers te eten:
Strijklicht over de zuidelijke gevel van de kerk in Zuidhorn:
De populieren langs de Zuiderweg tussen Zuidhorn en Enumatil raken dit jaar sneller in het blad dan de eiken bij de Waalborg onder Roderwolde:
Bij het Hornpad tussen de Zuiderweg en Den Horn besloop een zwarte kat een zich in de zon koesterend eendenpaar (meestal wagen katten zich niet aan volwassen eenden en houden ze het bij kleine prooien):
Rondje Roderwolde
Geplaatst op: 30 april 2023 Hoort bij: Drenthe 4 reacties(Gister, zaterdag 29 april.)
Onlanden, bij de Roderwolderdijk: meneer fazant:
Die graag even poseerde:
Op de Onlandsedijk, een steenslagpad, miggelde het van de vlinders die er van de warmte kwamen profiteren. Aan de ooskant waren dat vooral dagpauwogen, naar het westen vooral witjes:
Roodbonte koe bij Sandebuur, temidden van blauwgras en paardebloemen:
Kalveren op het traditionele kalverlandje bij de Waalborg:
Naar het noorden gezwenkt – de eiken hier hebben nog nauwelijks blad:
Sandebuur – een boomsingel bij de allengs verder verkrottende boerderij (uit ca. 1880?) bleek gekapt:
Sandebuur – fruitbloesems bij muurrestanten:
Stadssilhouet vanuit het zuidwesten:
De Hooiweg tussen Roderwolde en Matsloot raakt al aardig omzoomd door raapzaad:
Jagende reiger bij de A7 ter hoogte van Matsloot:
De talud van het viaduct bij de Matsloot kleurt al helemaal geel:
Tractorspoor bij Roderwolde
Geplaatst op: 29 april 2023 Hoort bij: De actuele wereld, Drenthe 3 reactiesAan de Hooiweg in Roderwolde heeft een tractor over een afstand van ruim 20 meter een diep spoor achtergelaten in de zachte berm. Als je bij het diepste punt met de fiets iets te ver naar rechts uitwijkt, maak je een smakkerdje van zo’n 10 centimeter naar beneden. Mogelijk kukel je ook nog in de sloot, als je niet goed genoeg oplet.
Gebeurt iedere dag, kan je zeggen. En dat is ook zo. Mocht je gewond raken bij die smakkerd, iets als een heup breken of zo, dan betaalt de verzekering wel.
Over betaling gesproken. Zou de tractorman die dat spoor trok, dat ook even netjes gemeld hebben bij de gemeente, ’t Noordenveld? Met aanbod om de kosten, die de gemeente heeft om zoiets weer te herstellen, gulhartig te betalen? Of om anders zelf de boel weer in orde te maken, onder goedkeuring van de gemeente?
Zou die tractorman zich werkelijk naar eer en geweten gemeld hebben? Wat denkt u? Waarschijnlijk vertrouwen we daar niet zo op. De kans is veel groter dat de man anti-overheid is, een op-de-kopvlag voor zijn gevel heeft hangen en vindt dat de gemeente zoiets zelf maar moet ophoesten. Ik hoor het hem bijna zeggen: “Geven ze het tenminste aan iets nuttigs uit.”
Matthijs Röling in ’t Wierdenland
Geplaatst op: 25 april 2023 Hoort bij: Kunsten 2 reactiesOp mijn tochtje naar en van Aduarderzijl, zaterdagmiddag, tevens naar de Röling-tentoonstelling in Museum Wierdenland in Ezinge geweest. De interieurfoto’s en de stillevens hier waren veel minder aan me besteed dan de portretten, vandaar dat ik me nu even tot die portretten beperk.
Aan Röling is enig magisch realisme niet vreemd, zoals ook blijkt uit deze Faun met iris (1979):
Dichter en aap (1975-1984) heeft een lange en curieuze ontstaansgeschiedenis. Het werd in de allereerste versie besteld door de dichter C.O. Jellema als een dubbelportret van hemzelf en zijn partner, die zich na voltooiing echter als een slaafje van de hem negerende dichter geportretteerd zag en en daarom hoogst ongelukkig met dit werk was. Jellema verbande het daarom naar de zolder van hun pastorie, huize Tijdverblijf in Zuidhorn. Toen hun verkering al een poosje uit was, haalde Jellema het werk weer tevoorschijn en bracht het terug naar Röling, die de ex-partner moest schrappen en zelf maar iets moest verzinnen ter vervanging van de voorbije vlam. Deze vacature is uiteindelijk vervuld door de aap:
Jellema heeft ook nog een gedicht over het schilderij gemaakt, waarmee hij als het ware nog een tweede betekenislaag toevoegde, misschien ook om de pijn van de substitutie te verzachten.
Volgens Matthijs Röling vond zijn vader dit zelfportret van Matthijs uit 1975 diens beste:
Een werk met een zo nodig nog langere ontstaansperiode dan Dichter en aap is Margot (1986-2000):
Olifantje, bovenste helft uit een groter Stilleven (1985-1987); volgens mij maakt zo’n olifant ook deel uit van de grote muurschildering door Röling en Muller in het Groninger academiegebouw. De olifant is een favoriet dier van Röling, sinds Babar in zijn vroege jeugd zijn lievelingsboek werd:
Joris (1971) met een gedicht over kinderen:
Een veel losser geschilderd zelfportret, dan het boven getoonde uit 1975, is er een van vier jaar later, dat me nogal aan James Ensor deed denken:
Uit 1984 is het Portret van mijn vader. De bekende jurist en polemoloog Bernard Röling poseert hier een jaar voor zijn dood voor zijn zoon, terwijl hij zich temidden van stapels leesvoer in een nogal bedaagde, bruinige sfeer verdiept in een publiekstijdschrift met plaatjes (juridische vaktijdschriften hadden die vrijwel nooit):
groninganus 
Recente reacties